-
1 piaclum
pĭācŭlum (sync. collat. form pĭā-clum, Prud. steph. 14, 219), i, n. [pio], a means of appeasing a deity; hence,I.Lit.A.A sin-offering, propitiatory sacrifiee: [p. 1374] porco piaculo facito, Cato, R. R. 139; 140:2.porcc femina piaculum pati,
to bring, Cic. Leg. 2, 22, 57:piaculum hostia caedi,
Liv. 8, 10:te piacula nulla resolvent,
Hor. C. 1, 28, 34:piacula manibus infert,
Ov. M. 6, 569:falsi mundi,
Liv. 1, 26: sed quo te, M. Tulli, piaculo taceam, i. e. how can I be justified in, etc., Plin. 7, 31, 31, § 116; Macr. S. 3, 10, 7.—Concr., an animal offered up in sacrifice, a victim: duc nigras pecudes;(α).ea prima piacula sunto,
Verg. A. 6, 153:non sperat tragicae furtiva piacula cervae,
i. e. substitution, Juv. 12, 120.— Transf.,Of persons offered as an expiation, atonement:(β).(Hannibalem) ad piaculum rupti foederis,
Liv. 21, 10, 12:ut luendis periculis publicis piacula simus,
id. 10, 28, 13.—In gen., a remedy, Hor. Ep. 1, 1, 36.—B.Punishment:II.dea a violatoribus (sui templi) gravia piacula exegit,
Liv. 29, 18; Just. 8, 2, 6; Val. Max. 1, 1, 14; Sil. 13, 702.—Transf., that which requires expiation.A.A wicked action, sin, crime; guilt: eo die verberari piaculum est, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15, 10:B.palam mutire plebeio piaculum est, Enn. ap. Fest. s. v. mutire, p. 145 Müll. (Trag. v. 376 Vahl.): piaculum est misereri nos hominum rem male gerentum,
Plaut. Truc. 2, 1, 13:sine piaculo rerum praetermissarum,
Liv. 39, 47:piaculum committere,
id. 5, 52; Paul. Sent. 1, 21, 4:commissa piacula,
Verg. A. 6, 569:solutus piaculo,
Tac. A. 1, 30:nec sine piaculo quodam sanctissimas necessitudines scindi,
Plin. Pan. 37:ne terra impleatur piaculo,
Vulg. Lev. 19, 29.—An unhappy event, a misfortune, Plin. 25, 8, 46, § 84. -
2 piaculum
pĭācŭlum (sync. collat. form pĭā-clum, Prud. steph. 14, 219), i, n. [pio], a means of appeasing a deity; hence,I.Lit.A.A sin-offering, propitiatory sacrifiee: [p. 1374] porco piaculo facito, Cato, R. R. 139; 140:2.porcc femina piaculum pati,
to bring, Cic. Leg. 2, 22, 57:piaculum hostia caedi,
Liv. 8, 10:te piacula nulla resolvent,
Hor. C. 1, 28, 34:piacula manibus infert,
Ov. M. 6, 569:falsi mundi,
Liv. 1, 26: sed quo te, M. Tulli, piaculo taceam, i. e. how can I be justified in, etc., Plin. 7, 31, 31, § 116; Macr. S. 3, 10, 7.—Concr., an animal offered up in sacrifice, a victim: duc nigras pecudes;(α).ea prima piacula sunto,
Verg. A. 6, 153:non sperat tragicae furtiva piacula cervae,
i. e. substitution, Juv. 12, 120.— Transf.,Of persons offered as an expiation, atonement:(β).(Hannibalem) ad piaculum rupti foederis,
Liv. 21, 10, 12:ut luendis periculis publicis piacula simus,
id. 10, 28, 13.—In gen., a remedy, Hor. Ep. 1, 1, 36.—B.Punishment:II.dea a violatoribus (sui templi) gravia piacula exegit,
Liv. 29, 18; Just. 8, 2, 6; Val. Max. 1, 1, 14; Sil. 13, 702.—Transf., that which requires expiation.A.A wicked action, sin, crime; guilt: eo die verberari piaculum est, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15, 10:B.palam mutire plebeio piaculum est, Enn. ap. Fest. s. v. mutire, p. 145 Müll. (Trag. v. 376 Vahl.): piaculum est misereri nos hominum rem male gerentum,
Plaut. Truc. 2, 1, 13:sine piaculo rerum praetermissarum,
Liv. 39, 47:piaculum committere,
id. 5, 52; Paul. Sent. 1, 21, 4:commissa piacula,
Verg. A. 6, 569:solutus piaculo,
Tac. A. 1, 30:nec sine piaculo quodam sanctissimas necessitudines scindi,
Plin. Pan. 37:ne terra impleatur piaculo,
Vulg. Lev. 19, 29.—An unhappy event, a misfortune, Plin. 25, 8, 46, § 84.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский